Κυνηγώντας χίμαιρες – Η παγίδα που έστησε ο Πούτιν στον Τραμπ

ΡεπορτάζΝαταλία Δανδόλου

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επιμένει ότι η Ουκρανία είναι απλώς μια «λεπτομέρεια» σε μια ευρύτερη σχέση

Πριν από μία εβδομάδα διαπραγματευτές από τις ΗΠΑ και την Ουκρανία συμφώνησαν για μία εκεχειρία 30 ημερών, σε μια σύγκρουση που διαρκεί εδώ και περισσότερο από τρία χρόνια.  Τότε, ο Τραμπ είχε δηλώσει αισιόδοξος για την αντίδραση της Μόσχας, απειλώντας παράλληλα με αυστηρές κυρώσεις τη Ρωσία αν δεν υπογράψει.

Αλλά το χαρτί αυτό, δεν του βγήκε… Ακόμη και ο Μπόρις Τζόνσον, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας που θαυμάζει τον Τραμπ, δήλωσε ότι ο Πούτιν «γελάει μαζί μας».

Αντί για άνευ όρων κατάπαυση του πυρός, ο Ρώσος πρόεδρος αντιπρότεινε να σταματήσουν και οι δύο πλευρές να χτυπούν η μία την ενεργειακή υποδομή της άλλης,  έναν τομέα όπου η Ουκρανία έχει καταφέρει να πλήξει σοβαρά τον εισβολέα.

Παράλληλα, το Κρεμλίνο τόνισε ότι για να προχωρήσει περαιτέρω, η Ουκρανία πρέπει να αποδεχθεί το πάγωμα της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και τον τερματισμό της στρατολόγησης και της εκπαίδευσης, αν και η Ρωσία δεν προτείνει τέτοιους περιορισμούς για τον εαυτό της.

Ο Πούτιν θέλει ο Αμερικανός πρόεδρος να πιστεύει ότι, ως πολιτικοί, έχουν μεγαλύτερα «ψάρια να τηγανίσουν» από το να τσακώνονται για έναν τόπο όπως η Ουκρανία

Και όπως, επισημαίνει σε ανάλυσή του ο Economist, ο Πούτιν θέλει επί της ουσίας μια λύση στα «ριζικά αίτια» της σύγκρουσης, με την οποία εννοεί πραγματικά τον τερματισμό της ύπαρξης της Ουκρανίας ως ανεξάρτητης χώρας. Αυτά δεν είναι λόγια ενός ανθρώπου που είναι πρόθυμος να συμβιβαστεί.

Το μισογεμάτο ποτήρι του Πούτιν

Παρόλα αυτά, οι αισιόδοξοι προσπάθησαν να δουν το ποτήρι μισογεμάτο… Το μορατόριουμ στις επιθέσεις σε ενεργειακούς στόχους, που συμφωνήθηκε σε συνομιλία με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον πρόεδρο της Ουκρανίας, είναι μια μικρή πρόοδος. Ο κ. Τραμπ πρότεινε επίσης οι πυρηνικοί σταθμοί να τεθούν υπό αμερικανική ιδιοκτησία, για την προστασία τους, και είπε ότι θα προσπαθήσει να προμηθευτεί μερικούς πυραύλους Patriot από την Ευρώπη.

Δημόσια απέφυγε να υποστηρίξει τις σκληρότερες απαιτήσεις του κ. Πούτιν για την Ουκρανία.

Όμως, ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται μπροστά μας, αναφέρει ο Economist. Ο Πούτιν θέλει ο Αμερικανός πρόεδρος να πιστεύει ότι, ως πολιτικοί, έχουν μεγαλύτερα «ψάρια να τηγανίσουν» από το να τσακώνονται για έναν τόπο όπως η Ουκρανία. Επομένως, εφόσον το Κίεβο δεν αποτελεί πλέον «εμπόδιο», η Ρωσία και η Αμερική μπορούν να καταφέρουν σχεδόν τα πάντα μαζί. Η Ρωσία θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση των κρίσεων στη Μέση Ανατολή και πέρα ​​από αυτήν, ίσως στηριζόμενη στον φίλο της, το Ιράν. Οι αμερικανικές επενδύσεις σε ρωσικές επιχειρήσεις, όπως η εξερεύνηση για φυσικό αέριο στην Αρκτική, θα μπορούσαν να προχωρήσουν. Οι κυρώσεις θα αρθούν και η Ρωσία θα μπορούσε να επανέλθει στην G7. Φανταστείτε αν η Ρωσία ήταν αποκομμένη από την «χωρίς όρια εταιρική σχέση» με την Κίνα. Ο «τρίτος παγκόσμιος πόλεμος», μια διαρκής ανησυχία του κ. Τραμπ, θα είχε αποφευχθεί.

Η φαντασίωση

Όλα αυτά μοιάζουν με μια φαντασίωση που έχει σχεδιαστεί για να δελεάσει τον κ. Τραμπ να δώσει στον Πούτιν αυτό που θέλει στην Ουκρανία σε αντάλλαγμα για κενές υποσχέσεις. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ρωσία τώρα εξαρτάται περισσότερο από την Κίνα, παρά ποτέ από την Αμερική και δεν θα χωριστεί από αυτήν. Η μόχλευση της Ρωσίας έναντι του Ιράν είναι περιορισμένη. Η οικονομία της Ρωσίας είναι μικρότερη από της Ιταλίας και υπόκειται στις ιδιοτροπίες ενός «δεσπότη», επομένως οι επιχειρηματικές ευκαιρίες είναι ελάχιστες.

Αντίθετα -σύμφωνα πάντα με τον Economist- εάν επιδιώκοντας αυτή τη χίμαιρα ο Τραμπ μετριάσει την πίεση που έχει ασκήσει η Δύση στη Ρωσία, η Αμερική θα χάσει.

Για αρχή, θα δημιουργήσει μια περαιτέρω σφήνα μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης, η οποία δεν θα ακολουθήσει τον κ. Τραμπ. Η Ουκρανία θα αποσταθεροποιηθεί, θέτοντας κινδύνους για όλη την Ευρώπη. Οι συμμαχίες και οι αξίες που υπερασπίστηκε η Αμερική για δεκαετίες θα υποβαθμιστούν, με αποτέλεσμα η ίδια η Αμερική να γίνει πιο αδύναμη. Ο κ. Τραμπ μπορεί να ενδιαφέρεται ελάχιστα για αυτά τα πράγματα, αλλά σίγουρα θα τον προβληματίσει ο κίνδυνος να φανεί αδύναμος, όπως έκανε ο προκάτοχός του Τζο Μπάιντεν όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν το Αφγανιστάν.

Το τηλεφώνημα Πούτιν-Τραμπ έγινε καθώς η κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, καταρρέει εν μέσω ισραηλινών επιθέσεων.

Η ανάγνωση του Λευκού Οίκου από τη συνομιλία με τη Ρωσία έκανε λόγο για «τεράστιες οικονομικές συμφωνίες και γεωπολιτική σταθερότητα όταν έχει επιτευχθεί ειρήνη». Είναι ξεκάθαρο τι θέλει ο κ. Πούτιν. Αλλά το περίεργο είναι ότι Τραμπ φαίνεται τόσο έτοιμος να του το δώσει…

Πηγή: ot.gr