ΡεπορτάζΜίνα Μουστάκα
Στη Βουλή η δικογραφία για Καραμανλή και Σπίρτζη για τα Τέμπη – Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο εφέτης ειδικός ανακριτής Σωτήρης Μπακαΐμης διαβίβασε τη δικογραφία στη Βουλή χωρίς καμία αξιολογική κρίση
Πριν ακόμα αποφασιστεί η οδός που θα ακολουθήσει η Βουλή, μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας για τα Τέμπη, οι «νομικοί γρίφοι» με φόντο τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής αναζητούν λύσεις, με τους πλέον μυημένους να έχουν από τώρα στραμμένο το βλέμμα στις απαντήσεις που θα δώσει στο άμεσο μέλλον – όπως όλα δείχνουν – είτε το γνωμοδοτικό όργανο που απαρτίζεται από εισαγγελείς, είτε το δικαστικό συμβούλιο του Αρείου Πάγου που θα κληθεί να γράψει νέες σελίδες στη νομολογία λειτουργώντας τελικά ως «πυξίδα» στη διαδρομή ανεξάρτητα αν το τέλος της σηματοδοτεί ένα ακόμα Ειδικό Δικαστήριο στα μεταπολιτευτικά χρονικά της χώρας.
Ένα ζήτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι με τα μη πολιτικά πρόσωπα που φέρονται ως συμμέτοχοι σε υπουργικό αδίκημα
• Ο εφέτης – ειδικός ανακριτής Σωτήρης Μπακαΐμης διαβίβασε τη δικογραφία στη Βουλή χωρίς καμία αξιολογική κρίση, γεγονός που σημαίνει ότι τα μέλη της με βάση τα στοιχεία θα τυποποιήσουν την αξιόποινη πράξη και θα καταλήξουν αν θα κινηθούν στο πλαίσιο της κακουργηματικής διατάραξης συγκοινωνιών – αδίκημα για το οποίο ελέγχονται ήδη τα μη πολιτικά πρόσωπα – ή μιας πλημμεληματικής παράβασης καθήκοντος.
• Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα αφορά την παραγραφή των αξιόποινων πράξεων. Σύμφωνα με νομικούς, σε ό,τι αφορά τον πρώην υπουργό Χρήστο Σπίρτζη έχει εξαλειφθεί το όποιο αξιόποινο, λόγω συμπλήρωσης της αποσβεστικής προθεσμίας, ενώ σε ό,τι αφορά τον Κώστα Αχ. Καραμανλή, ο οποίος ήταν υπουργός όταν συνέβη η τραγωδία, η τυχόν αξιόποινη πράξη δεν έχει παραγραφεί.
• Το τρίτο ζήτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι με τα μη πολιτικά πρόσωπα που φέρονται ως συμμέτοχοι σε υπουργικό αδίκημα. Σε περίπτωση που η υπόθεση οδηγηθεί μελλοντικά στο Ειδικό Δικαστήριο, θα καθίσουν στο ίδιο εδώλιο με το πολιτικό πρόσωπο ή επειδή στην υπόθεση υπάρχουν και πλημμελήματα με συντομότερο χρόνο παραγραφής θα κριθεί αναγκαίος ο διαχωρισμός της δικογραφίας;
