Μεγαλώσαμε με τα παραμύθια της γιαγιάς και όσων μας αγαπούσαν στην παιδική μας ηλικία .
Όλα άρχιζαν με το ( μια φορά και ένα καιρό ) ότι Ιστορία και να είχαν να πουν και τελείωναν
σχεδόν με το ( έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα).
Στην σημερινή εποχή εμείς συνεχίζουμε να λέμε στα μικρά παιδιά παραμύθια με το ίδιο( μότο).
Εκείνο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί κάποιοι σήμερα συνεχίζουν να προσπαθούν να μας παραμυθιάζουν εμάς τους μεγάλους πλέον σαν να είμαστε ακόμη παιδιά και να μας υπόσχονται ότι θα περάσουμε και εμείς καλά ξεχνώντας να πουν ότι αυτοί περνούσαν πάντα καλύτερα ακόμη και σήμερα .
Η Παροιμία λέει ( πέστο –πέστο στο κοπέλι έκανε το και το θέλει).
Αυτοί το θέλουν από εμάς, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς όμως από εμάς να το θέλει πλέον για τον απλούστατο λόγο ότι εμείς τα πληρώσαμε ακριβά τα παραμύθια τους και θα τα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη .
Εν αντίθεση με τα παραμύθια που ακούγαμε και λέμε στα παιδιά μας για να κοιμηθούν .
Τα δικά τους παραμύθια μας φέρνουν αϋπνία τρόμο και φόβο για το σήμερα και το πιθανό αύριο που μας ξημερώνει και μας παραμυθιάζουν.
Α να μην το ξεχάσω και εδώ κάποιοι μας παραμυθιάζουν στον Ενεστώτα χρόνο για τις αρχές τους και τις προσπάθειες τους για το καλό των εργαζόμενων συνταξιούχων και όλων των πολιτών όμως μόλις έχω στα χέρια μου όλα τα στοιχεία και τα δρώμενα αλλά και τα μεγάλα λόγια.
Τότε εγώ δεν θα σας πω αλληγορικά παραμυθάκια αλλά την σκληρή πραγματικότητα στην στήλη [ Λίγα Λόγια & Σταράτα ] και για να κλείσω να σας ενημερώσω θα ασχοληθώ μέσο της στήλης μιλώντας και αναλύοντας τις κάτωθι Έννοιες
Άλλο Πολιτική, Άλλο Πολιτικοί,και Άλλο κοινωνία και κοινωνική Πολιτική.
Με εκτίμηση
σεβασμό στην ατομική αξιοπρέπεια Ενός Εκάστου εξ Υμών
Χ. Αρζόγλου
