Δώσαμε τα νιάτα μας .. αλλά δεν τα καπηλευτήκαμε .

Το 1973 κάποιοι από εμάς δώσαμε αγώνα για κάποια Ιδανικά .

Αρκετοί φίλοι μας χάθηκαν εκείνη την εποχή .

Δώσαμε τον αγώνα και νικήσαμε και για εμάς αλλά και για όλους τους Έλληνες .

Τα χρόνια πέρασαν και η μέρα αυτή είναι ημέρα μνήμης γι όλους τους Έλληνες .

Οι περισσότεροι από εμάς συνεχίσαμε την ζωή μας και κρατάμε τους αγώνες μας και τους φίλους που χάθηκα στο μυαλό και στην καρδιά μας .

Δεν πατήσαμε ούτε χρησιμοποιήσαμε τους αγώνες και την μνήμη των φίλων μας για να πορευθούμε σε στίβους Πολιτικούς ούτε να δρέψουμε αξιώματα και να κυβερνήσουμε .

Το < Πολυτεχνείο > για εμάς είναι απλά ημέρα μνήμης , ανάμνησης και σεβασμού για όσους δεν είναι πλέον κοντά μας .

Παραμένουμε απλοί Πολίτες και συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια σε κάθε Δικτατορία Ντόπια η Εξωτερική  στο όνομα της Δημοκρατίας  σε όποιο μετερίζι κοινωνικό και αν βρισκόμαστε σήμερα.

Εμείς που απλά δώσαμε Αγώνα για όλους εκπροσωπώντας  όλους και όχι για να ζήσουμε εις βάρος όλων στο Όνομα της Δημοκρατίας .

Ευλαβικά σήμερα κλείνω το γόνυ στην μνήμη όλων αυτών που έδωσαν και την Ζωή τους  γι αυτόν τον Αγώνα και σήμερα δεν είναι μαζί μας .

Κάντε το ίδιο για να είναι πραγματικά η σημερινή μέρα , Ημέρα μνήμης και όχι μέρα του < ήμουν και εγώ εκεί >

Ζήτω το Πολυτεχνείο στην μνήμη αυτών που αξίζουν να θυμόμαστε ,να τιμούμε και να δακρύζουμε γι αυτούς .

Σας παραθέτω και Βίντεο του τότε και φωνές του τότε και όχι του σήμερα .

Με σεβασμό και Εκτίμηση